حاجی رهبرسوار کیست؟
چندی قبل ایملم هایم را چک می نمودم که دعوت نامه ی از سوی بنیاد فرهنگی، تبلیغی پیامبراعظم(ص) جهت شرکت در «سمینار بررسی اندیشه های مرزبانان اسلامی افغانستان» توجه ام را به خود جلب نمود، پنجشنبه 26 حوت 1389 ساعت 10 قبل از ظهر برای تهیه گزارشی به سرک اول تپه سلام مدرسه محمدیه رفتم، دیدم شخصیتهای سیاسی، علمی و فرهنگی شرکت نموده و سمینار ضعف و قوت های خود را داشت که من بدان نمی پردازم، با رسیدن من سخنرانی جناب آقای سید رحمت الله مرتضوی آغاز شد، ایشان نقش علمی و اجتماعی علمای دیروز و امروز را به تحلیل گرفته و در بخش از سخنان خویش اظهار نمود: کمونیست ها پس از آنکه آیت الله واعظ شهید و دیگر علمای سرشناس کشور را دستگیر نمودند، آنگاه سراغ متنفذین رفتند و حتی قاریان و حاجی های که دین داشتند نه مثل بعضی حاجی های امروز که رهبر سوارند و.... پس از ذکر این کلمات متوجه شدم که اکثرا حاجی رهبر سوار را می شناسند، در موقع غذا پیره مردی که در کنارم بود، آدم زیرک و هوشیار به نظر می رسید، از بعضی کلماتش معلوم بود که انسان با اطلاع هست، از او پرسیدم حاجی صاحب، آقای مرتضوی در بخش از سخنانش گفت حاجی های رهبر سوار، آخر این حاجی رهبر سوار کسیت؟ پیره مرد گفت: منظور حاج آقای مرتضوی حاجی رمضان دنگی بود و بعد اضافه نمود، رمضان دنگی، فرد فرصت طلب، فاسد و منافق است، آنقدر آدم مکار هست که صابونش در هرنظام و حکومتی بجان افراد موثر آن وقت کارگر افتاده، او در آغاز بقدرت رسیدن کمونیست ها که در منطقه بود، حاکم مرکز بهسود را در کجاب دعوت نموده وپس از بیانات حاکم، بلند می شود، ضمن تشکری از حاکم ظالم نظام کمونیستی می گوید: حاکم صاحب شب در خدمت هستم، در اینجا اُگره(نوع غذای محلی) پیدا می شود، مردم این تملق و چاپلوسی او را در برابر حاکم کمونیستی و ظالم دیدند، پس از آن وی حاجی اُگره می گفتند.
اما او در دوران مجاهدین چندان زندگی مناسبی نداشت، در دکان حلبی سازی با ساختن بخاری روزگارش را می گذرانید، پس از ورود مجاهدین به کابل او بعنوان مرید و خدمتگار در کنار آیت الله فاضل قرار گرفت، توسط ایشان در وزارت دفاع ملی برای قرار بخاری آن ارگان معرفی و از این فرصت سوء استفاده نموده و به چور و چپاول دست زد، وسایل شرکت جنگلک را بغارت برد و حتی پس از فوت آقای فاضل در خرید و فروش زمینهای پروژه خاتم الانبیاء دست داشت، او کارش خبرچینی و منافقت بود، به بابه مزاری، آیت الله محسنی، استاد خلیلی و ... فحش و دشنام می داد، کارش نفاق اندازی و بی بند و باری بود، در دور اول انتخابات ریاست جمهوری به دستور او آقای خلیلی را با سنگباران از محوطه خاتم الانبیا فرار داد، او آنچنان لودگی کرد که در پانزده همین سالگرد شهید مزاری(ره) قرار داد بخاری های چوبی و تیلی وزارت دفاع را از دست داد. رمضان دنگی رئیس ستاد برگزاری پانزده همین سالگرد رهبر شهید بابه مزاری(ره) از تشریف آوری تمام شخصیت های حاضر در مجلس نام برد، اما از داکتر عبدالله نام نبرد که این حرکت رمضان دنگی خشم داکتر عبدالله را بر انگیخت و در ختم مجلس داکتر عبدالله طی تماس تلفنی به هوادارانش در وزارت دفاع دستور داد که دیگر با حاجی دنگی بخاری های وزارت دفاع را قرار داد نکند.
در مراسم سالگرد امسال شهید مزاری او به افرادش دستور می دهد که آقای مرتضوی را در صف دوم جا ندهد و بگوید که این صندلی ها مربوط شخصیت ها می باشد و بدین گونه آقای مرتضوی را تحقیر کند، وقتی آقای مرتضوی همراه حاجی سلیمان یاری نزدیک صف دوم می شود، سلیمان یاری را راهنمای می کند و به آقای مرتضوی می گوید برو در صف های بعدی اینجا جای شخصیت هاست، آقای مرتضوی لحظاتی را می نیشیند و بعد تحمل نمی کند جلسه را ترک می گوید، شب آن روز رمضان دنگی به آقای مرتضوی بعنوان اعتراض تلفن می کند، آقای مرتضوی از او گلایه و بعد منجر به ناراحتی می گردد، رمضان دنگی می گوید شما ملاها، مخصوصا سادات همیشه نفاق افگن و خیانت کار بودید، لذا آقای مرتضوی در این مجلس بخاطر اهانت که صورت گرفته، رمضان دنگی و صفر پوست را حاجی های رهبرسوار می نامند.
متأسفانه رمضان دنگی و صفر پوست همیشه باعث تضعیف و خورد نمودن شخصیت های دینی و سیاسی همانند؛ فاضل، مزاری، صالحی و.... شدند تا زمانی که از آنها استفاده توانسته با تملق و چاپلوسی در خدمت شان بودند ولی بعد از آن به تخریب و ترور شخصیت آن ها پرداختند.
امروز این دو حاجی رهبر سوار به آقای حجت چسپیده و آن هم به دو علت؛ یکی می خواهند با این چاپلوسی ها سرپوش روی اعمال خائینانه گذشته شان بگذارند، زیرا آنها در میان مردم به حاجی های چهار کلا و خائین معروف شدند و رابطه آنها با علماء و متدینین منافقانه است، رمضان دنگی در خانه اش عکس خود را با زلمی خلیل زاد سفیر اسبق امریکا در کابل و دیگر لائیک های مخالف ارزشها در دیوار خانه نصب و بدان افتخار می کنند، اما در مله عام برای عوام فریبی و تظاهر به دین با علماء خودش را نزدیک می سازند، امروز رمضان دنگی در میان قوم وخویش خود جا ندارد وبسیار از متدینین از او متنفرند و او را مخالف دین داران می دانند.
حاجی های رهبر سوار از یکسال بدینسو در کمیسیون برکزاری مراسم نوروز در زیارت سخی خودشان را شریک نموده که سیدیاسین علوی بعنوان رئیس روضه سخی سمبول است ولی استفاده اصلی را حاجی های رهبر سوار می برند، آنها با آمدن شخصیت های مطرح کشور خود را به آنها چسپانده و با تملق و چاپلوسی از همان فرصت سوء استفاده نموده و اعتماد شهردار و دیگر مقامات حکومتی جلب و منافع شان را برآورده می سازند، چنانچه مردم متدین و شخصیت های حومه سخی تصمیم جدی نگیرند و دست حاجی های رهبر سوار را از آن جا قطع نکنند، زیارت سخی به سرنوشت خاتم الانبیاء تبدیل خواهد شد و حاجی های رهبر سوار در این مرکز دینی همانند خاتم الانبیاء چه درد سرهایی را بوجودمی آورند، همانگونه که در مراسم نوروز امسال رمضان دنگی و صفر پوست به دهها شخصیت توهین و تحقیر نمودند، جنرال قیس فصیحی که در حین درگیری با صفرپوست فریاد می زد که شما خائینین را که آورده و شما کی هستید؟ درکجا ظاهر می شوید و به آدم های دین دار بی حرمتی می کیند و همین طور دهها فرد معترض که گاها به آقای حجت اعتراض می نمایند که چرا این افراد بدنام را نماینده گرفته، اینها، مخصوصا رمضان دنگی کسی هست خلیلی و محقق را خط می دهد و استاد حاجی رهبرسوار، همان لائیک ها می باشند و راه توهین به پرچم حرم امام حسین(ع) و دیگر مقدسات را به وی می آموختند.
البته در میان مردم آوازه هست که رمضان دنگی به آقای حجت زمین خریده از یکسو می خواهد در زیر چپن او خود را حفظ کند واز سوی دیگر از اعتبارات آقای حجت سوء استفاده نماید، از آنجاییکه حجت بزرگ مصدر خدمات ارزنده برای جامعه تشیع افغانستان گردیده و خوشنام ترین خانواده همین هاست و خاندان حجت مورد احترام آحاد مردم افغانستان هستند، امید وارم رابطه رمضان دنگی و صفر پوست که هردو پا بند به ارزشها نیستند، این خاندان را بد نام نسازد و آقای حجت از غفلت بزرگان دیگر درس عبرت بگیرد.
آقای حجت باید متوجه باشد که با بودن رمضان دنگی و صفر پوست قضیه زیارت سخی به خاتم الانبیاء دوم تبدیل خواهد شد، اینها کسانی هستند که نمک می خورند و نمکدان را می شکنند و حضور این دو نفر در جامعه مضر هست و بسیاری از متدینین را از آقای حجت دور خواهد ساخت.
بهرام عزیزی
